Khairy dan kilang duitnya
Tidak sukar untuk menjadi jutawan di Malaysia. Malah, tidak sukar
juga, untuk menjadi multi-jutawan – jika anda mempunyai hubungan
yang betul. Hampir selalu, dengan mempunyai hubungan yang betul
bermakna mempunyai penaung dalam Umno, sama ada anda seorang
Melayu, India atau Cina. Seorang “godfather” dalam Umno akan
memberi laluan kepada pelbagai peluang membuat duit, dengannya anda
mungkin tidak perlu berbuat apa-apa. Lihat saja, Haniff Aziz, sepupu
Khairy Jamaluddin yang merupakan salah seorang ‘Raja-raja Kayangan’
AP
Sebagai seorang bekas kakitangan kerajaan, Haniff hanya mendapat
tidak lebih daripada RM100,000 setahun. Kalau ditolak dengan hutang
dan sara hidup, dia akan mampu menyimpan kira-kira RM30,000
setahun, itupun jika dia pandai berjimat. Sudah tentu wang simpanan
sebanyak itu tidak mampu digunakan untuk membina bilik pameran
‘showroom’ untuk mempamerkan kereta import. Namun, pada hari ini,
dengan peluang meraih AP selama dua tahun, Haniff Aziz sudah bernilai
lebih RM300 juta. Wang sebanyak ini telah diraihnya dan menjadi satu
gambaran betapa Rafidah Aziz sudah tidak hiraukan unsur amanah dalam
kerajaan. Ia juga sudah menjadi satu simbol bagaimana orang yang rapat
dengan Khairy kini menjadi satu golongan yang tidak boleh disentuh
dalam bidang perniagaan Malaysia.
Seperti juga dengan panglima perang Umno pada zaman dahulu, Khairy
melindungi kawan-kawannya walaupun mereka bergelumang dalam
korupsi yang nyata. Dalam kisah Haniff, setakat ini beliau terlepas
kerana Khairy tidak mahu melihat saudara sedatuk dengannya, tercemar
oleh sebarang skandal, kerana itu akan terpalit ke atas dirinya juga.
Kerana itu, pengedar ‘Wald Automobiles’ terpaksa menjadi pihak
pertama yang menerima bahana kemarahan Dr. Mahathir yang merungut
terhadap salahguna AP. Wald dianggap telah menaikkan kemarahan Dr.
Mahathir kerana mengimport kereta sama jenis yang diimport oleh anak
lelaki Dr. Mahathir. Cuma dalam surat pengimportan mereka, Wald telah
membuat deklarasi harga sebanyak 50,000 hingga 100,000 lebih rendah
daripada harga yang dijual oleh keluarga Dr. Mahathir. Khairy fikir,
tindakan terhadap Wald buat kali ini, akan melepaskan Haniff daripada
menjadi sasaran kemarahan orang ramai.
Mungkin juga orang politik menganggap kesetiaan sebagai satu nilai
hidup yang sungguh berharga. Sudah tentu, Khairy setia kepada kelompok
kawan-kawannya yang membantunya menghimpun harta karun. Salah
seorang rakan beliau yang belajar di Oxford pernah menggunakan nama
beliau bagi mengelak daripada membayar hutang bernilai RM5 juta yang
jatuh matang kepada Danaharta. Ayah si peminjam ini ialah seorang pemaju
hartanah di Negeri Sembilan yang kerugian. Jadi, beliau pergi menemui
pegawai Danaharta dan mengingatkan pegawai itu supaya tidak membuat
tuntutan hutang tersebut kerana anak si pemiutang adalah rakan baik
Khairy. Ini membuatkan Danaharta jadi takut dan si peminjam diberikan
masa untuk menyelesaikan hutangnya. Hanya dengan menggunakan
nama Khairy Jamaluddin sudah cukup untuk dijadikan kata-laluan bagi
membalun harta karun.
Khairy tidak boleh dituduh sebagai satu-satunya orang Pak Lah yang
korup. Memang terdapat ramai lagi orang Pak Lah yang memang begitu
terlibat dengan pemberian kontrak, lesen, permit dan komisen kepada
penyokong pilihan mereka. Tidak ada satu jerung pun yang teraniaya oleh
Abdullah kecuali si jerung itu dilihat oleh Abdullah dan orang-orangnya
sebagai orang setia Dr. Mahathir. Itu sahaja kriteria untuk mensabitkan
seseorang itu dalam mahkamah.
Kali terakhir Malaysia melahirkan bilionaire dengan korupsi kerajaan,
adalah sekutu bekas Menteri Kewangan Daim Zainuddin dan Anwar
Ibrahim. Khairy berhasrat mahu menggondol gelaran tersebut bagi
dirinya sendiri. Namun, berbeza daripada mereka, dia mengelak glamour
seorang hartawan. Sebaliknya, pandangan jauhnya ialah untuk membuat
duit melalui proksi, sambil dia sendiri memainkan peranan seorang ahli
politik yang sedang naik, dan dilihat bebas daripada kekotoran dalam
perniagaan. Hakikat yang sebenar, kumpulan yang membuat duit untuk
Khairy, selalunya bergerak di bawah panduannya dan hanya bertindak
apabila dia mengarahkan mereka.
Satu rencana besar yang sedang dirancang membabitkan penjualan
lebihan aset simpanan Danaharta yang kini sedang diusahakan oleh
proksi Khairy, Norza Zakaria melalui sekutunya di Singapura. Norza
mempunyai sebuah syarikat usahasama di Singapura dengan rakan
kongsinya bernama Mr.S.
Mr. S ialah rakan sekolah Khairy di United World College (UWC)
Singapura. Kini, Mr. S adalah seorang pakar kewangan korporat yang
berminat dalam bidang hartanah dan multimedia. Mr. S pernah bertemu
Khairy dan kroni beliau di Khazanah membincangkan bagaimana
cara memiliki aset milik Syarikat Berkaitan Kerajaan Malaysia (GLC
- Government Linked Companies) dan mendapat beberapa peratus
komisen daripadanya. Salah seorang penasihat Khairy ialah pemegang
saham Ethos Consulting yang kini bertugas di Deutsche Bank di Kuala
Lumpur.
Kenapa pilih Danaharta? Jawapannya amat mudah. Danaharta ditubuhkan
semasa meledaknya krisis kewangan Asia. Dengan menggunakan dana
kerajaan, Danaharta telah membeli ‘NPL – Non-performing loans’ (hutang
tidak berbayar) daripada bank-bank Malaysia. Dengan lain perkataan,
Danaharta telah membeli hutang bertapuk dengan peratusan premium
yang tinggi. Sejak penubuhannya, Danaharta telah berjaya membayar
balik RM11 bilion yang dipinjam daripada kerajaan. Namun demikian,
masih ada lagi aset yang belum terjual bernilai RM1.7 bilion. Akan tetapi
jangka hayat Danaharta adalah terhad. Ia dijangka akan ditamatkan pada
akhir tahun ini. Ini bermakna semua asetnya mesti dijual juga.
Khairy, Norza, Mr. S dan kawan mereka di Deutsche Bank sudah
merancang mahu membeli semua aset kepunyaan Danaharta dengan
diskaun yang tinggi. Setiap seorang akan memainkan peranan tersendiri.
Kawan di Deutsche Bank telah menyediakan satu cadangan (kertas kerja)
kepada Pengarah Urusan Danaharta Zukri Abdul Samad untuk membeli
semua aset Danaharta. Deutsche Bank akan mengambil peranan sebagai
fronting bank (bank utama) dan dana untuk membeli aset itu akan
diwujudkan oleh Khairy, dan Norza. Buat masa ini, cadangan itu sedang
dipertimbangkan. Deutsche Bank menuntut diskaun sebanyak 70%
daripada harga pasaran terhadap semua aset yang ada. Dengan demikian
mereka mengimpikan keuntungan sebanyak RM1.2 bilion. Danaharta
tidak begitu berminat menjual dengan harga sebegitu kepada Deutsche
Bank kerana semua aset itu mempunyai potensi sekurang-kurangnya
melonjak naik kepada 80% nilai pemulihan.
Akan tetapi Danaharta mempunyai dilema tersendiri. Pertama, segala
keputusan untuk menjual tidak terletak di tangan mereka. Ia terletak
bawah Kementerian Kewangan dan kementerian itu bertanggungjawab
terus kepada bapa mertua Khairy, Abdullah Ahmad Badawi. Walaupun
Abdullah tidak begitu terlibat dengan keputusan tersebut, kerana beliau
bergantung harap kepada Menteri Kewangan Kedua, Nor Mohamed
Yakcop, sudah tentu keputusannya dipengaruhi oleh tiga orang sekutu
Khairy di kementerian itu. Sebelum bertindak, Nor Mohamed akan
merujuk kepada dua pegawai khas kepada Menteri Kewangan yang
merupakan rakan Khairy sejak Oxbridge lagi yang telah dilantik
menjawat kedudukan mereka dengan sokongan Khairy juga.
Sebagai seorang penasihat korporat ECM Libra, Khairy akan melobi
agar rencana itu diterima pakai. Deutsche Bank akan muncul sebagai
pembeli. Sedangkan orang yang paling beruntung ialah Khairy dan
Norza. Mereka hanya perlu sediakan lebih kurang RM500 juta untuk
mengaut keuntungan berbilion Ringgit. Buat masa ini Khairy dan
Norza tidak mempunyai dana sebanyak itu. Ini tidak bermakna mereka
tidak mampu menyediakan satu ‘bank guarantee’ (jaminan bank) yang
mampu bertahan sehingga mereka menjual balik semua aset yang dibeli
itu. Kunci utama di sini ialah sesiapa pun mampu meraih keuntungan
besar sebagai orang tengah. Dalam kes ini, Khairy mampu menjadi
orang tengah istimewa itu kerana tidak akan berdepan dengan tawaran
pencabar lain.
Tiada sesiapa yang percaya bahawa aset itu akan dinilai dengan
sewajarnya. Khairy mempunyai ramai orang upahannya di Kementerian
Kewangan, Bank Negara dan beberapa institusi lain yang membuat
laporan terus padanya. Kebanyakan mereka adalah kawan lama semasa
menuntut di Singapura dan United Kingdom. Mereka mungkin tidak
mengimpikan walaupun separuh daripada kekayaan Khairy, tetapi
perkhidmatan yang mereka hulurkan akan menyediakan laluan untuk
kenaikan pangkat dan peluang mendapat habuan sampingan daripada
projek dalaman yang menguntungkan.
Setiap laporan dan minit mesyuarat Kementerian Kewangan, Bank
Negara, Khazanah dan Danaharta memang diberikan salinan kepada
Khairy. Norza dan beberapa pembantu khas di Kementerian Kewangan
menentukan agar Khairy dapat melihat setiap urusan dan pilihan.
Beberapa sekutu Khairy yang masih muda di beberapa institusi lain
membuat laporan daripada saingan mereka yang terdekat. Mereka juga
menggunakan pelbagai taktik untuk melunturkan minat pihak dan peniaga
lain yang berminat dengan projek yang sudah diimpikan oleh Khairy.
Setiap kali muncul seorang calon pembeli yang mahukan aset Khazanah,
maklumat cadangan mereka akan diberikan kepada dua saluran. Yang
rasmi pergi kepada Azman Mokhtar dan yang tidak rasmi pergi kepada
Khairy. Kalau Khairy menentang urusan itu, cadangan itu akan disekat.
Selalunya tidak ada jawapan kepada cadangan yang diterima, kecuali
satu kenyataan “sedang dipertimbangkan”. Itu pun tidak akan sampai
ke mana-mana kerana tidak lama kemudian akan muncul satu cadangan
yang lebih menyelerakan daripada salah seorang proksi Khairy.
Dengan cara ini aset negara akan dirompak sehingga telanjang bulat.
No comments:
Post a Comment