Pewaris dan penyamar
Tersebut kisah seorang ahli politik muda Umno yang naik mencanak
ke puncak kuasa. Sebenarnya adalah seorang anak muda yang
masih hingusan. Tetapi disebabkan hubungannya yang rapat dengan
satu keluarga ahli politik yang berkuasa, dia telah berjaya mendapat
kedudukan yang baik dalam pergerakan Pemuda Umno sedangkan
usianya masih muda.
Akhirnya beliau naik memegang satu jawatan tinggi dalam pergerakan
itu. Dia menjadi seorang menteri dan kerap disebut-sebut sebagai bakal
menduduki jawatan Perdana Menteri. Walaupun tidak mempunyai
pengalaman berpolitik sebelum menganggotai Umno dia telah berjaya
menonjolkan diri dengan cara melaga-lagakan satu kumpulan terhadap
kumpulan yang lain, sambil mengapi-apikan isu perkauman dan
bersuara lantang menyokong konsep hak ketuanan Melayu. Semua ini
dilakukannya di sebalik pendirian beliau yang amat bertentangan dengan
semua itu dalam kehidupan sehariannya.
Sebagai seorang anak muda yang telah menghabiskan keseluruhan usia
muda mengikuti pendidikan di luar negara, ia telah membuatkannya
sukar bercakap dengan petah dalam bahasa ibundanya sendiri. Mujur
ada seorang isteri anak seorang tokoh politik yang berpengaruh, tetapi
tidak punya banyak cita-cita politik, yang sanggup memberi sokongan
agar beliau terus naik meniti tangga kuasa.
Sesiapa pun boleh dimaafkan kalau berfikiran bahawa gambaran di
atas mengenai Khairy Jamaluddin. Malah, sesungguhnya inilah yang
diimpikan oleh Khairy. Inilah impiannya yang dilakar di sebalik satu
sampul surat sebagai rencana beliau naik ke puncak kuasa politik
tanahair. Cuma, khayalan demikian sudah lama dilakar oleh seorang
insan sebelum Khairy dan nama beliau ialah Najib Tun Razak.
Memang Khairy dan Najib mempunyai banyak persamaan dalam
usaha mereka naik ke mercu kuasa. Cuma mereka berdua tidak saling
bersesuaian. Khairy sedar betapa Najib akan ‘mencantas’ beliau sebaik
sahaja Abdullah Ahmad Badawi melepaskan persada politik. Begitu juga
Najib, yang begitu tidak selesa dengan pengaruh Khairy ke atas Abdullah,
sehinggakan beliau sedar betapa peluang beliau menjadi Perdana Menteri
akan menjadi lebih cerah seandainya Khairy dapat dipinggirkan.
Persengketaan antara Khairy dan Najib berpunca daripada sikap Khairy
yang tidak sabar dan mempunyai cita-cita terbuka, mahu menjadi Presiden
Umno sebelum dia mencapai usia 40 tahun. Ini amat bertentangan dengan
sikap Najib yang ternyata sangat sabar, sehingga dilihat sebagai lembab
dan lesu. Najib mempertontonkan satu mainan politik yang sungguh
berhati-hati berbanding Khairy yang lebih suka gaya terus terang.
Mereka memang amat faham betapa Umno merupakan satu parti yang
kecil untuk mereka berdua. Pada usia 52 tahun, Najib memang mudah
menyekat kemaraan Khairy untuk 25 tahun kalau tidak lebih daripada
itu. Dalam politik, tempoh satu minggu sudah dianggap satu tempoh
yang panjang. Makanya dua puluh lima tahun sudah tentu laksana satu
penantian yang abadi. Yang lebih meresahkan lagi, Khairy beranggapan
bahawa Najib akan bertindak menghapuskan segala tindakan
pembaharuan Abdullah (bererti menyahkan sumbangan Khairy) dan
mengembalikan Umno kepada cara lama semasa ia diterajui oleh Tun
Dr. Mahathir Mohamad.
Najib merupakan anak emas bekas Perdana Menteri Tun Dr. Mahathir,
yang paling menonjol sekali, di kalangan generasinya. Perlantikan beliau
sebagai Timbalan Perdana Menteri adalah merupakan satu bahagian
pakej tolak-ansur yang diatur oleh Dr. Mahathir sebagai syarat untuk
beliau turun takhta. Walaupun Dr. Mahathir sudah menerima pengakuan
Abdullah bahawa beliau sanggup melantik Najib sebagai Timbalannya,
Dr. Mahathir cuba memperkasakan soal warisan penggantian itu dengan
memberi kiasan yang amat jelas kepada pihak media betapa Najib adalah
insan yang paling sesuai untuk menjadi timbalan kepada Abdullah.
Dr. Mahathir bertungkus lumus memberikan arahan kepada beberapa
anggota kabinet untuk mewar-warkan selalu betapa Najib adalah satu56
satunya orang (calon tunggal) yang akan dilantik menjadi Timbalan
Perdana Menteri dalam masa yang terdekat. Khalil Yaakob yang ketika
itu menjadi Menteri Penerangan selalu mendesak Abdullah, sehingga
Khairy naik angin. Apabila pilihan raya umum 2004 tiba, Khalil secara
tiba-tiba mendapati dirinya dihantar untuk menjadi seorang Yang
DiPertua Negeri di negeri kelahiran isterinya, Melaka.
Pada satu ketika apabila Dr. Mahathir membuat kiasan dengan
cadangannya agar Timbalan Perdana Menteri dilantik pada waktu yang
sama Abdullah mengangkat sumpah jawatannya sebagai Perdana Menteri
yang ke-5, Abdullah hanya mengetap bibir tanpa bersuara apa-apa. Dia
sedar betapa risikonya terlalu tinggi untuk menggoncang perahu sewaktu
itu.
Namun demikian, Abdullah pernah juga mencuba main tarik-tarik tali
dengan Dr. Mahathir. Dia mahu Timbalannya merasa terhutang budi
kepadanya dan bukan kepada bekas ketuanya. Kerana itu dia sengaja
melengahkan masa membuatkan negara tertunggu-tunggu untuk seketika
sambil memberikan kiasan kepada orang ramai betapa terdapat ramai
tokoh seperti Muhiyuddin Yassin yang mungkin sesuai menjadi calon
Timbalannya. Setiausaha Politik Abdullah ketika itu, Ramzi Abdul
Rahman (kini Pengerusi KESEDAR) telah diminta memberitahu Dr.
Shaharuddin Mohd Salleh betapa ‘Najib hanya dianggap calon pengganti
kerana mengikut kemahuan Dr. Mahathir sahaja.’ Berasaskan janji-janji
inilah membuatkan Shaharuddin pergi memberitahu Muhyiddin betapa
mereka akan berpindah ke pejabat baru di Putrajaya tidak lama lagi.
Akan tetapi, segala kiasan itu bukanlah serius sangat kerana Abdullah
sedar bahawa seandainya beliau tidak melantik Najib sebagai Timbalan
Perdana Menteri, Dr. Mahathir sudah pasti menentukan Abdullah
menjadi seorang Perdana Menteri Malaysia yang terlalu singkat
perkhidmatannya.
Apabila menyedari bahawa ayah mertuanya tidak ada pilihan lain
kecuali melantik Najib, Khairy telah mencuba merancang agar Najib
mempunyai pandangan yang baik terhadap beliau. Pertama, dia telah
cuba meyakinkan Najib bahawa sebagai seorang penasihat yang paling
perkasa kepada Abdullah Ahmad Badawi, dia mempunyai kuasa untuk
mempengaruhi segala keputusan dalam melantik Timbalan Perdana
Menteri yang baru.
Khairy telah cuba meyakinkan Najib beberapa kali betapa Abdullah
memang sudah pasti memilih Najib dan bukannya Muhyiddin ataupun
calon-calon lain. Cuma, Abdullah memerlukan sedikit keyakinan - satu
isyarat yang menunjukkan bahawa Najib memang akan taat dan setia
kepada Abdullah. Malah, Khairy telah memberitahu Najib bahawa dia
sendiri pun pernah memujuk Abdullah agar tidak memilih Muhyiddin
sebagai calon kerana menganggap Muhyiddin sebagai terlalu rapat
dengan Anwar. Sebaliknya, Najib dianggap sebagai ‘seorang pemimpin
setia’ yang mampu berkhidmat dengan baik kepada sesiapa yang
menjadi Presiden Umno. Khairy telah memberitahu Najib yang dia telah
meyakinkan Abdullah akan kesetiaan dan kecekapan Najib.
Pada ketika itu, Najib begitu resah akan masa depan politiknya, lalu
Khairy mengambil kesempatan di atas kelemahan Najib dengan
meletakkan beberapa orangnya dalam pejabat Najib. Khairy tahu bahawa
ramai daripada pegawai-pegawai Najib memang 110% setia kepada
Najib dan berkhidmat sepenuhnya. Antara mereka adalah Datuk Alies
Anor, orang utama dan penasihat yang dipercayai. Tetapi Khairy begitu
curiga terhadap Alies. Alies amat rapat dengan ABIM (isteri beliau ialah
seorang aktivis ABIM), dan dengan itu, sudah tentu beliau rapat dengan
Anwar Ibrahim. Malah, ramai pembantu muda Najib datang daripada kem
pro-Anwar kerana Najib pernah menjadi Timbalan Ketua Pemuda pada
1990-an dahulu. Apabila bintang Anwar bersinar, Najib cuba mengambil
hati Anwar dengan melantik beberapa penyokong kuat Anwar bertugas
di pejabatnya.
Selain Alies Anor, Najib juga memiliki beberapa orang penasihat yang
mempunyai pandangan kosmopolitan dan berbeza dengan Alies. Yang
menonjol di antara mereka itu ialah Abdul Razak Baginda dan seorang
tokoh perniagaan yang cergas di sebalik tabir, bernama Rohana. Wanita
ini menjaga segala harta benda Najib dan ahli keluarga beliau di seberang
laut – seperti apartmen mereka di London dan beberapa buah rumah di
Australia seperti di Melbourne dan Gold Coast. Khairy telah mendekati
dua tokoh ini dan meyakinkan mereka betapa orang yang paling layak
untuk menjadi penasihat kepada Najib ialah seorang insan bernama Omar
Ong (sila baca bahagian 2 hikayat ini)
Omar Ong menjadi balaci Khairy di pejabat Najib. Dia mula bertugas
di sebuah pejabat yang terletak hanya beberapa pintu sahaja jauhnya
daripada pejabat Najib dan telah diberikan kereta bersama drebar serta
jawatan yang sama tarafnya dalam perkhidmatan awam, satu takuk di
bawah Timbalan Ketua Setiausaha Kementerian.
Susun atur demikian masih dianggap tidak mencukupi. Khairy amat risau
kalau-kalau Najib menyimpang jauh daripada laluan sempit yang dilakar
untuknya oleh Omar Ong. Lebih-lebih lagi memandangkan Omar Ong
bukanlah individu yang paling berkarisma dan sebagai seorang muallaf
tentunya dia mudah dianggap sebagai orang luar oleh para penyokong
Najib.
Khairy menggunakan taktik lain pula, dengan mengambil khidmat
seorang kawan rapatnya bernama Dr. Liew yang merupakan rakan
perniagaan dalam satu syarikat perniagaan bernama Ethos Sdn Bhd.
Inilah sebuah syarikat proksi Khairy yang mendapatkan kontrak kerajaan.
Khairy telah memperkenalkan Ethos kepada Najib dan dengan pantas
telah mendapatkan kakitangan baru yang dibayar gaji lumayan untuk
memberikan khidmat nasihat kepada Najib mengenai beberapa tugasan
utama di Kementerian Pertahanan. Melalui tugasan bersepadu itu, para
penasihat Najib dan pegawai kerajaan mendapati betapa peranan mereka
semakin mengecut dan sebaliknya serba-serbi diatur oleh Liew dan para
pegawai beliau untuk membuat keputusan terhadap perkara yang sensitif
di Kementerian Pertahanan. Kontrak yang tertutup mula diberikan
kepada syarikat yang ada kaitan rapat dengan Omar Ong dan Dr. Liew.
Para penasihat lama Najib, khususnya Alies Nor, sedar bahawa keadaan
amat merimaskan. Mereka sedar betapa mereka tidak lagi mendapat
perhatian Najib yang sepenuhnya. Sebaliknya, Najib mula memberikan
tumpuan kepada orang-orang Khairy yang sudah pasti memberikan
liputan laporan kepada beliau akan pergerakan harian Najib. Selain itu,
mereka telah menggunakan kedudukan masing-masing untuk menyekat
beberapa orang rapat Najib daripada menemui menteri itu - sehingga
tercetus satu situasi di mana orang-orang ini dengan perasaan marah
menjauhkan diri daripada Najib.
Mereka telah mengganggu mesyuarat harian yang diatur oleh Alies Anor
dan pegawai-pegawai lama sehingga mencetuskan banyak masalah di
pejabat Najib. Akan tetapi Najib sedar betapa inilah harga yang perlu
dibayar. Najib sedar betapa Alies Anor memang taat dan setia kepadanya
walaupun diketepikan daripada jawatannya. Najib mahukan jawatan
Timbalan Perdana Menteri dan kerana itu sanggup membayar apa juga
harganya, walaupun sedar bahawa dia perlu tunduk kepada orang-orang
Khairy seandainya perlu.
Akhirnya, Abdullah tidak boleh berlengah lagi dengan keputusan
beliau dan Najib pun menjadi Timbalan Perdana Menteri seperti yang
dirancang oleh Tun Dr. Mahathir. Khairy cuba bermegah dengan Najib
bahawa dialah bertanggungjawab dan telah mengaturkan satu liputan
media yang menyeluruh dengan bantuan Kalimullah Hassan Masheerul
Hassan (Ketua Editor Kumpulan NST yang merupakan khadam Khairy
juga). Apabila Najib mula merasa selesa dengan jawatan barunya, Najib
mula menunjukkan belangnya. Dia mula merasakan tidak perlu lagi
memberikan tumpuan kepada Khairy dan orang-orangnya seperti dahulu.
Dengan kata mudah, Najib mula melawan balik dan melonggarkan rantai
yang dibelenggu oleh Khairy dan Omar Ong terhadap dirinya.
Najib mula mewujudkan satu ketumbukan bakat-bakat muda di
pejabat beliau sebagai satu saingan kepada orang-orang Khairy. Najib
telah memilih Khairil Annas Yusuf seorang lulusan UIA dan graduan
perundangan daripada Oxford yang mempunyai latar belakang ABIM.
Sudah tentu orang ini mempunyai pendapat yang berbeza dengan
Khairy. Dia dilantik sebagai seorang Pegawai Khas tambahan. Najib
juga telah mengecutkan tugas Omar Ong sebagai penulis ucapannya
dan lebih mengharapkan kepada Khairil Annas. Pada waktu yang sama
Khairil Annas mula memberikan tunjuk ajar kepada Najib akan cara
membetulkan bakat berucap dalam bahasa Melayu, termasuk penekanan
kepada retorik dan gerak-gerinya. Ini memang tidak pernah menjadi
amalan politik Najib sebelum itu.
Omar Ong adalah anak menantu kepada Ismail Ibrahim Pengerusi Majlis
Fatwa negara. Tetapi ini tidak bermakna Omar Ong adalah pakar dalam
ilmu keagamaan. Khairil Annas telah memberikan lapisan khidmat
dalam bidang ini dan dengan pantas sudah diterima Najib sebagai anak
emasnya. Orang-orang Khairy di Ethos pun mula sedar apabila Najib
menjadi Timbalan Perdana Menteri, beliau kurang sangat mendengar
cakap mereka lagi. Dr. Liew yang pada satu ketika dahulu diberikan
tugas menyelesaikan masalah Felda telah mendapati dirinya diketepikan
oleh seorang lantikan baru dalam pengurusan hal ehwal Felda. Beliau
ialah Ahmad Maslan, seorang anak Johor yang merupakan penyokong
setia Anwar Ibrahim dan bekas Setiausaha politik kepada Menteri di
Jabatan Perdana Menteri, Datuk Mustapa Mohamad.
Khairy telah memberikan arahan kepada Dr. Liew agar mencadangkan
supaya Felda menjual saham-sahamnya di beberapa syarikat yang
tersenarai di Papan Pertama Bursa, seperti Maybank, kepada pihak
yang rapat dengan ECM Libra. Syarikat ini adalah satu bank pelaburan
‘perhiasan’ yang dimiliki oleh Kalimullah Masheerul Hassan. Pada
waktu yang sama syarikat ini menggaji Khairy sebagai pengarah
Penasihat Korporat. Pada mulanya Dr. Liew ingat dia boleh melakukan
perkara ini dengan mudah kerana itu adalah arahan yang datang daripada
Khairy. Sebaliknya, Najib telah menggunakan Ahmad Maslan untuk
menghalang urusan itu sambil beliau mengarahkan agar diadakan satu
penilaian semula terhadap cadangan itu berasaskan merit.
Walaupun, Alies Anor musuh ketat Khairy di kem Najib, tidak lagi
bersama Najib, tetapi beliau mula dilihat berada di kalangan orang–
orang yang rapat dengan Najib secara tidak rasmi. Alies Anor tidak
berjumpa dengan Najib di pejabatnya di Putrajaya, tetapi mereka kerap
bersama-sama di rumah kediaman peribadi Najib di Taman Duta ataupun
di pejabat Yayasan Tun Raha di Pekan setiap kali Najib mengadakan
lawatan mingguan di situ. Najib sudah mula merancang keputusan di
luar pejabat rasminya dan Khairy sudah mula merasa sukar mendapatkan
butiran mengenai pergerakan Najib.
Najib juga sudah mula mewujudkan satu alternatif kepada jaringan
pengikut setia Khairy dalam Pemuda Umno di Pahang. Beliau telah
merestukan penubuhan Persatuan Pemuda Pekan yang kini dilihat
mampu bersaing dengan Pemuda Umno di sana. Najib membayar mereka
gaji tetap. Persatuan itu mula sedar betapa mereka lebih berpengaruh
dan mendapat perhatian Najib berbanding Pergerakan Pemuda Umno.
Pergerakan Pemuda Umno di Pekan akhirnya sedar yang mereka tidak
lagi dipercayai oleh Najib kerana dilihat sebagai penerusan kepada
aktiviti Khairy sahaja.
Pergolakan yang menyerlah ini memberi kesedaran kepada Khairy
betapa rencana beliau untuk mencucuk hidung Najib sudah mula
tidak kesampaian. Dia terus terkejut apabila Tengku Razaleigh
Hamzah menerima pencalonan daripada Bahagian Umno Gua Musang
untuk jawatan Presiden Umno. Tetapi bahagian yang sama juga telah
mencalonkan Najib sebagai Timbalan Presiden Umno. Dengan kata lain,
Abdullah telah kekurangan satu pencalonan berbanding timbalannya
sendiri. Gua Musang telah memberikan isyarat bahawa mereka sukakan
Najib dan membenci Abdullah.
Dalam beberapa pertemuan peribadi, Tengku Razaleigh telah menyatakan
kesediaan bertanding jawatan Presiden untuk menjamin Najib akhirnya
menggantikan Abdullah Badawi sebagai Presiden Umno dan menentukan
Pak Lah ataupun orang-orangnya tidak akan mempermainkan Najib
seolah-olah dia seorang yang bodoh. Kerana itu Tengku Razaleigh telah
membuat perjumpaan dengan beberapa sekutu utama Dr. Mahathir seperti
Daim Zainuddin dan Sanusi Junid memberitahu mereka akan hasrat
beliau mencabar Abdullah. Satu minggu sebelum Tengku Razaleigh
membuat pengumuman akan kesediaan beliau mencabar Pak Lah, Daim
dan Sanusi telah dilihat makan bersama dengan beliau.
Barulah Khairy sedar betapa Najib bukan calang-calang seteru politik
yang mudah dikuisnya ke tepi. Memang biasalah seandainya Najib
menganggap Khairy sebagai budak hingusan yang tidak patut diberikan
kedudukan seperti itu dan memang mentah lagi dalam berpolitik.
Walaupun Najib dan Khairy sama-sama meniti tangga politik ketika
berusia muda, Najib pernah berkhidmat sebagai aprentis dalam Umno
dan kerajaan termasuk sebagai seorang Timbalan Menteri di kerajaan
pusat dan Menteri Besar Pahang. Sebaliknya Khairy telah memilih satu
laluan lain untuk naik berkuasa – dan laluan ini dianggap sesuatu yang
disangsikan oleh para penyokong Najib.
Kerana itu Khairy sedang merancang satu rencana bagaimana
mengaibkan Najib dengan tujuan menjatuhkan Najib, ataupun setidaktidaknya
meyakinkan Najib bahawa kesinambungan hayat politik
beliau secara jangka panjang banyak bergantung kepada ihsan dan
keserasiannya. Khairy beranggapan terdapat tiga bentuk senjata yang
boleh digunakannya. Satu ialah menggunakan kuasa Abdullah untuk
‘memenggal kepala’ Najib. Tetapi tindakan itu dianggap terlalu berisiko
tinggi. Walaupun Najib bukanlah semacam Anwar yang akan melawan
balik, Najib pasti akan mengusahakan satu cabaran seandainya Dr.
Mahathir mengumumkan sokongan agar ‘dirombak pucuk pimpinan’.
Kerana itu, usaha menjatuhkan Najib seperti Dr. Mahathir menjatuhkan
Anwar, sesuatu yang tidak diingininya.
Kaedah yang kedua ialah menggunakan pengaruhnya dalam media.
Inilah cara yang akan digunakannya...
No comments:
Post a Comment